Przeprowadzone badania jednoznacznie wykazały zasadniczą rolę osiągnięcia wczesnej kontroli aktywności procesu chorobowego u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS) w celu uzyskania długoterminowych korzyści klinicznych. Szybka identyfikacja chorych, którzy nie uzyskają odpowiedzi na leczenie i jego odpowiednia modyfikacja sprzyjają lepszej kontroli aktywności choroby. Niemniej jednak, obecnie nie ma dobrych biomarkerów lub innych wskaźników, które umożliwiałyby przewidywanie odpowiedzi na terapię. Wobec braku takich czynników, czas początku odpowiedzi na leczenie stał się jednym z najsilniejszych czynników prognostycznych. Jednakże, wykorzystanie danych klinicznych uzyskanych tuż po rozpoczęciu leczenia w celu prognozowania braku odpowiedzi (tj. nieuzyskania niskiej aktywności procesu chorobowego w ciągu roku [ang. low disease activity, LAD]) dotąd nie budziło dużego zainteresowania.

Jest to o tyle ważne, że mogłoby ograniczyć zużycie drogich terapii u chorych, którzy najprawdopodobniej nie odniosą z nich korzyści. Negatywną wartość predykcyjną braku uzyskania poprawy aktywności procesu chorobowego poddano ocenie w analizie post-hoc badania RAPID1 (Rheumatoid Arthritis Prevention of Structural Damage 1). Mierzono ją za pomocą skali aktywności RZS DAS-28 (ang. Disease Activity Score) w ciągu pierwszych 12 tygodni stosowania certolizumabu pegol w połączeniu z metotreksatem. W tym celu zbadano wpływ czasu i wielkości zmian w skali DAS-28 u osób, które nie odpowiedziały na leczenie, na prawdopodobieństwo uzyskania niskiej aktywności procesu chorobowego w ciągu 1 roku (DAS-28 ≤ 3,2).

Łącznie do badania włączono 783 chorych (393 pacjentów w grupie, gdzie dawka certolizumabu wynosiła 200 mg, a 390 w grupie, gdzie wynosiła ona 400 mg). 86,9% chorych w grupie z certolizumabem w dawce 200 mg uzyskało poprawę w skali DAS-28 ≥ 1,2 w ciągu 12 tygodni. Spośród pozostałych 13,1% chorych z poprawą w skali DAS-28 < 1,2 w ciągu 12 tygodni, tylko 2% uzyskało niską aktywność procesu chorobowego (LDA) w ciągu 1 roku. Brak uzyskania LDA w ciągu roku zależał od czasu braku odpowiedzi: 22,3%, 8,4% oraz 2% chorych z poprawą w skali DAS28 < 1,2 uzyskaną, odpowiednio, w ciągu 1, 6 i 12 tygodni, osiągnęło LDA w ciągu roku. Prawdopodobieństwo LDA zależało także od wielkości zmiany w skali DAS-28, i tak np. u chorych z DAS-28 < 0,6 prawdopodobieństwo LDA w ciągu 1 roku wynosiło 17,4%, 2,4% oraz 0%, gdy osiągnięto tę wartość, odpowiednio, po 1, 6 i 12 tygodniach.

W wypadku terapii certolizumabem pegol powyższe dane sugerują, że brak odpowiedzi wyrażający się poprawą w skali DAS-28 < 1,2 w ciągu 12 tygodni związany jest z niewielkim prawdopodobieństwem osiągnięcia LAD w ciągu roku. Zakładając, że LDA jest minimalnym celem terapii, powyższa informacja powinna być brana pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o przerwaniu terapii po 12 tygodniu.