Chociaż wielu chorych z RZS przyjmuje leki biologiczne w połączeniu z metotreksatem lub innym konwencjonalnym LMPCh, to jednak około 1/3 pacjentów stosuje leki biologiczne w monoterapii. Niemniej jednak brakuje danych porównawczych. W badaniu IV fazy, którego wyniki opublikowano w czasopiśmie Lancet, u chorych z ciężką postacią RZS stwierdzono, że monoterapia tocilizumabem jest skuteczniejsza niż monoterapia adalimumabem, biorąc pod uwagę zmniejszenie stopnia nasilenia objawów.

To randomizowane, podwójnie zaślepione, przeprowadzone w układzie grup równoległych (sponsorowane przez F Hoffman-La Roche) badanie jest pierwszą próbą kliniczną specjalnie zaplanowaną w celu oceny leków biologicznych z różnych klas w monoterapii. Tocilizumab jest inhibitorem IL-6, podczas gdy adalimumab jest inhibitorem TNF.

Chorych z ciężką postacią RZS, utrzymującą się powyżej 6 miesięcy, którzy nie mogli przyjmować metotreksatu, randomizowano do grupy otrzymującej tocilizumab (8 mg/kg dożylnie co dwa tygodnie oraz podskórnie placebo co dwa tygodnie, n = 163) lub adalimumab (40 mg podskórnie co dwa tygodnie oraz placebo dożylnie co 4 tygodnie, n = 162) przez 24 tygodnie. Głównym punktem końcowym była zmiana aktywności choroby wyrażona w skali DAS28.

Z badania wycofało się 15% chorych z grupy tocilizumabu oraz 17% z grupy adalimumabu. Względy bezpieczeństwa przerwania terapii obejmowały działania niepożądane (9 w grupie tocilizumabu oraz 10 w grupie adalimumabu), a także w grupie tocilizumabu zmarły dwie osoby. Średnia zmiana wyniku w skali DAS28 (wyjściowo i po 24 tygodniach) była większa w grupie tocilizumabu niż w grupie adalimumabu, odpowiednio: -3,3 oraz -1,8 (p < 0,0001). Jednakże w grupie tocilizumabu stwierdzono więcej działań niepożądanych niż w grupie adalimumabu (12% vs 10%), a także u większej liczby chorych stosujących tocilizumab stwierdzono wzrost stężenia LDL, poziomu aktywności ALT oraz zmniejszenia liczby płytek krwi oraz liczby neutrofilów.