Ryzyko rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS), jak i z innymi chorobami zapalnymi stawów, a w szczególności z zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa (ZZSK) czy też łuszczycowym zapaleniem stawów (ŁZS) jest istotnie wyższe w porównaniu z populacją ogólną.

W ciągu ostatnich 30 lat dokonał się ogromny postęp w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS). Na początku dostępnych było kilka leków, które charakteryzowały się minimalną skutecznością lub jej brakiem, z uwagi na toksyczne działania niepożądane, jak również fakt, że w owym czasie nie znane były jeszcze optymalne dawki.

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest chorobą autoimmunologiczną charakteryzującą się zapaleniem wielu stawów i ich nieodwracalnym uszkodzeniem w przypadku niewłaściwego leczenia. Metotreksat jest jednym z leków modyfikujących przebieg choroby (LMPCh) i stosowany jest w terapii RZS od lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku zarówno w monoterapii, jak i w leczeniu skojarzonym.

Wraz z wycofaniem z rynku w 2004 roku rofekoksybu w związku z doniesieniami na temat zwiększonego odsetka powikłań sercowo-naczyniowych, szczegółowej analizie poddano powikłania sercowo-naczyniowe oraz nerkowe u osób stosujących niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ).

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są jedną z najczęściej stosowanych grup leków w USA pomimo ryzyka wystąpienia poważnych powikłań, a w szczególności krwawienia z przewodu pokarmowego czy też upośledzenia funkcji nerek.